ഒരു ബുദ്ധനായാണവൻ പിറന്നത്
കരച്ചിലോ ബഹളമോ കൂടാതെ!
ഓടിക്കൂടിയ ഭിഷഗ്വരവൃന്ദം;
അലമുറയിട്ട ബന്ധുജനം;
മരുന്നും പ്രാർത്ഥനകളുമായി
അവനെ ആദ്യമായി കരയിച്ചു.
അങ്ങനെ, കണ്ണീരില്ലാതെ കരയുന്ന
വെറും മനുഷ്യനായി
ആകാശത്തിൽ നിന്നുമവൻ പൊഴിഞ്ഞു വീണു.
പിന്നെയവന്റെ ഏങ്ങലടികളും
വിലാപവും നിവർത്തുവാൻ
ശതാബ്ദങ്ങളോളം
ഒരു പിപ്പലമരം കാത്തിരുന്നു.
No comments:
Post a Comment